"Πρέπει λοιπον, από τους άνδρες, που συμπαραβρέθηκα μαζί μας καθόλο τον καιρό, κατά τον οποίο μπήκε και βγήκε ανάμεσά μας ο Κύριος Ιησούς, αρχίζοντας από το βάπτισμα του Ιωάννη μέχρι την ημέρα κατά την οποία αναλήφθηκε από μας, ένας από τούτους να γίνει μαζί μας μάρτυρας της ανάστασής του. (Πράξεις κεφ 1 εδ 21-22)"
Διαβάζοντας το εγχειρίδιό μου (την Αγία Γραφή), βρήκα την παραπάνω περιγραφή καταλληλότητας ενός στρατιώτη. Πρέπει να είναι αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων που θα αναγγείλει στον κόσμο. Δεν είναι αρκετό να έχει μελετήσει, να έχει συζητήσει ή να έχει αποστηθίσει τα γεγονότα. Πρέπει να είναι προσωπική του εμπειρία.
Αυτό με κάνει να αναρωτηθώ πόσο αληθινή είναι στην ζωή μου η διακονία και η ανάσταση του Σωτήρα μου. Η ψυχή μου πόσο έχει γίνει ψυχή στρατιώτη; Μήπως είμαι εδώ και μαθαίνω πως να συμπεριφέρομαι σαν στρατιώτης, πως να μιμούμαι ή υπάρχει πραγματική αλλαγή;
Στρατηγέ μου (Άγιο Πνεύμα) δίδαξέ με πως να αλλάξω, βοήθησέ με να έχω ψυχή στρατιώτη, κάνε ώστε η ζωή μου και τα λόγια μου να είναι αληθινά.
Θέλω να βιώσω την διακονία Του.
Θέλω να βιώσω την ανάστασή Του.
Θέλω να είμαι πραγματικός στρατιώτης Του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου