24 Σεπ 2008

Μαθητεία, δοξολογία, υπηρεσία

Δίδαξέ με, Κύριε, τον δρόμο σου,
και θα περπατώ στην αλήθεια σου,
προσήλωνε την καρδιά μου
στον φόβο του ονόματός σου.

Θα σε αινώ, Κύριε ο Θεός μου,
με όλη την καρδιά μου,
και θα δοξάζω το όνομά σου στον αιώνα,
επειδή, το έλεός σου επάνω μου είναι μεγάλο,
και ελευθέρωσες την ψυχή μου από κατώτατον άδη.

Κάνε σε μένα κάποιο σημείο προς αγαθό...
επειδή εσύ, Κύριε, με βοήθησες, και με παρηγόρησες
(Ψαλμός 86 εδ 11-13, 17)

Βασιλιά, φανέρωσέ τον χαρακτήρα Σου σε μένα.
Ζωντάνεψε τον Λόγο Σου μέσα στην διάνοιά μου.
Άλλαξε την καρδιά μου,
ανακαίνησε τον νού μου,
μεταμόρφωσε την ζωή μου.

Οδήγησέ με στην δοξολογία, Βασιλιά,
δώσε μου λόγια, σκέψεις, πράξεις που θα Σε δοξάζουν
Και δέξου με στην παρουσία Σου, Βασιλιά
Πάρε με στα χέρια Σου και άλλαξέ με,
μεταμόρφωσέ με.

Κάνε σημείο Βασιλιά μου,
κάνε σημείο μέσα στην ζωή μου,
για να φανερωθεί η δόξα Σου,
για να φανερωθεί η δύναμή Σου.
Για να σε γνωρίσει ο κόσμος.
Κάνε με εργαλείο Σου,
βάλε με στην υπηρεσία Σου.

Σε Σένα μένω Βασιλιά
Σε Σένα ελπίζω,
γιατί Εσύ είσαι πιστός,
και αγαθός,
και ελεείμονας,
και δυνατός,
και γεμάτος αγάπη.
Σε Σένα ελπίζω γιατί
Εσύ με βοήθησες και με παρηγόρησες.
Κράτησέ με κοντά Σου.

Θεωρία και πράξη

Σας παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί,
χάρη των οικτιρμών του Θεού,
παραστήστε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή,
άγια, ευάρεστη στον Θεό,
η οποία είναι η λογική σας λατρεία.
Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα,
αλλά μεταμορφώνεστε
διαμέσου της ανακαίνισης του νου σας,

ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού,
το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
(προς Ρωμαίους κεφ 12 εδ 1-2)

Η αγάπη ας είναι ανυπόκριτη,
αποστρέφεστε το πονηρό,
προσκολλάστε στο αγαθό.
Γίνεστε φιλόστοργοι ο ένας προς τον άλλον
διαμέσου της φιλαδελφίας,

προλαβαίνοντας να τιμάτε ο ένας τον άλλον,
στον ζήλο μη είστε οκνηροί,
ως προς το πνεύμα παλλόμενοι από θέρμη,
υπηρετώντας τον Κύριο ως δούλοι,
στην ελπίδα χαίροντας,
στη θλίψη υπομένοντας,
στην προσευχή προσκαρτερώντας,
στις ανάγκες των αγίων μεταδίδοντας,
τη φιλοξενία ακολουθώντας.

Ευλογείτε αυτούς που σας καταδιώκουν,
ευλογείτε, και μη καταριέστε.
Χαίρεστε μ' αυτούς που χαίρονται
και κλαίτε μ' αυτούς που κλαίνε.
Να έχετε το ίδιο φρόνημα ο ένας προς τον άλλον,
μη υψηλοφρονείτε,
αλλά συγκαταβαίνετε στους ταπεινούς,
μη φαντάζεστε τους εαυτούς σας φρόνιμους.
Σε κανέναν μη ανταποδίδετε κακό αντί κακού,
προνοείτε τα καλά μπροστά σε όλους τους ανθρώπους.
Αν είναι δυνατόν, όσον αφορά το δικό σας μέρος,
ειρηνεύετε με όλους τους ανθρώπους.


Αγαπητοί, μη εκδικείτε τον εαυτό σας,
αλλά, δώστε τόπο στην οργή, επειδή, είναι γραμμένο:
"Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω ανταπόδοση,
λέει ο Κύριος".

Αν, λοιπόν, ο εχθρός σου πεινάει, δίνε του να φάει,
αν διψάει, δίνε του να πιει,
επειδή, κάνοντας αυτό,
θα επισωρεύσεις κάρβουνα φωτιάς επάνω στο κεφάλι του.

Μη νικάσαι από το κακκό,
αλλά νίκα το κακό διαμέσου του αγαθού.
(προς Ρωμαίους κεφ 12 εδ 9-21)


Βασιλιά, το θέλημά Σου είναι πράγματι
αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
Δώσε μου δύναμη να το εκτελώ.
Βοήθησέ με μέσα στην αδυναμία μου.
Κάνε με φώς Σου στον κόσμο.
Ξεχώρισέ με και βοήθησέ με
να μην συμμορφώνομαι με τον κόσμο.
Δώσε μου αγάπη, την αγάπη Σου, Βασιλιά.
Δώσε μου ταπεινοφροσύνη.
Δώσε μου πνεύμα υπηρεσίας.
Σε ευχαριστώ Βασιλιά μου.

22 Σεπ 2008

Το ταξίδι

"Με πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, χωρίς να πάρουν τις υποσχέσεις, αλλ' αφού τις είδαν από μακριά, και πείστηκαν, και τις εγκολπώθηκαν, και ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επάνω στη γη. Δεδομένου ότι, αυτοί που λένε αυτού του είδους τα πράγματα, δείχνουν ότι ζητούν πατρίδα. Κι αν θυμόνταν εκείνη από την οποία βγήκαν, θα έβρισκαν καιρό να επιστρέψουν. Τώρα, όμως, επιθυμούν μια καλύτερη, δηλαδή, επουράνια, γι' αυτό, ο Θεός δεν ντρέπεται γι' αυτούς, να λέγεται Θεός τους, επειδή, ετοίμασε γι' αυτούς πόλη. (προς Εβραίους κεφ 11 εδ 13-16)"

Η ιστορία είναι για τον πατριάρχη Αβραάμ, που έφυγε από την χώρα του και ταξίδεψε όλη την ζωή του πιστεύοντας στην υπόσχεση του Θεού ότι θα του δώσει γη και θα τον κάνει έθνος μεγάλο. Πίστεψε στην υπόσχεση, είδε την εκπλήρωσή της με τα μάτια της πίστης, την εγκολπώθηκε, έγινε βίωμά του στην καθημερινή ζωή του, ομολόγισε με την ζωή και τα λόγια του ότι δεν ήταν από αυτή την γη. Πήρε την οικογένειά του και τα υπάρχοντα του και ακολούθησε την υπόσχεση ζώντας μια ζωή περιπλάνησης και μαθητείας. Ξέχασε την γη από την οποία βγήκε, την πιθανώς ευκολότερη ζωή του, την οικογένειά του και ότι άλλο σχετίζονταν με αυτή. Το βλέμμα του ήταν στραμένο προς την υπόσχεση.

Εσύ Βασιλιά μου με έβγαλες από αυτόν τον κόσμο, με ελευθέρωσες από τα πνευματικά δεσμά και την ματαιότητα. Εσύ μου έδωσες καινούργια ζωή, μου έδωσες υπόσχεση για μια νέα γη, για μια νέα πόλη. Εσύ υποσχέθηκες για μια αιώνια ζωή μαζί Σου. Θέλω να μείνω στην υπόσχεση, να ζήσω σαν ξένος σε αυτόν τον κόσμο, σαν αληθινός στρατιώτης Σου. Στρατηγέ μου γέμισέ με, βοήθησέ με να ξεχάσω κάθε απόλαυση και πειρασμό του κόσμου. Οδήγησέ με σε μια ζωή πίστης και υπακοής. Κάνε με άξιο ώστε ο Βασιλιάς μου, μέσω της χάρης του Σωτήρα μου να μην ντρέπεται για μένα αλλά να με αποκαλεί γιό Του. Κράτησέ με προσηλωμένο στο ταξίδι και βοήθησέ με να πετάξω οτιδήποτε περιτό.

21 Σεπ 2008

Πίστη δεν σημαίνει μόνο ότι πιστεύεις

"Οι περισσότεροι άνθρωποι στις δυτικές χώρες θεωρούν ότι είναι Χριστιανοί, αλλά ο Χριστός ο ίδιος θεωρείται σχεδόν άσχετος με τα επίκαιρα προβλήματα και θέματα της καθημερινότητας.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένα άγραφο κοινό συμωνιτικό: η Εκκλησία θα είναι παρούσα για βαπτίσεις, γάμους, κηδείες και όμορφες "θρησκευτικές" γιορτές και θα κηρύξει ένα ήπιο μήνυμα αγάπης και ηθικότητας ("ο Θεός σε αγαπάει, κι γι' αυτό πρέπει να προσπαθείς να κάνεις το καλό"), αποφεύγοντας τα μηνύματα, τα οποία θα απαιτούν πραγματική θυσία ή αλλαγή. Ο λαός από το μέρος του, θα εξασφαλίζει ότι η Εκκλησία θα επιχορηγείται με αρκετά χρήματα, για να έχει ωραία κτίρια, εγκαταστάσεις και μισθούς.

Πίστη δεν σημαίνει μόνο ότι πιστεύεις. Η Επιστολή Προς Εβραίους 11 διδάσκει ότι η αληθινή πίστη συνεπάγεται μια αντίδραση, όπως την εκφράζει ο Ιάκωβος, "η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή" Ιάκωβου 2:17-26."

(από την ιστιοσελίδα http://www.revelationofjesus.net
έκδοση στην ελληνική, κεφάλαιο 3
και παράγραφοι 3:15-17 ΧΛΙΑΡΟΣ,
3:18 ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ—ΧΡΥΣΑΦΙ)"

Είμαι αληθινός στρατιώτης Του κάθε μέρα και στιγμή;
Τα λόγια Του επιρεάζουν την καθημερινότητά μου;
Αντικατροπτίζεται ο χαρακτήρας Του στην ζωή μου;
Στέκομαι με πίστη μπροστά στον πειρασμό;
Οι γύρω μου καταλαβαίνουν
μέσα από τις πράξεις μου ότι Αυτός είναι ο Βασιλιάς μου;

Κύριε, μην με αφήσεις να είμαι ικανοποιημένος με μηνύματα και κολακείες που χαϊδεύουν τα αυτιά μου. Κάνε με κάτι περισσότερο από έναν καλό άνθρωπο, κάνε με αληθινό στρατιώτη Σου. Πάρε την κάθε στιγμή στα χέρια Σου και κάνε την μαρτυρία στους γύρω μου. Δώσε μου πίστη, και δώσε μου υπακοή. Άνοιξε τη διάνοιά μου και κάνε να μπορώ να ακούσω την φωνή Σου. Βάλε στην καρδιά μου το θέλημά Σου.


15 Σεπ 2008

Επιστράτευση

"Και ο Κύριος πρόσθετε καθημερινά στην εκκλησία αυτούς που σώζονταν (Πράξεις κεφ 2 εδ 47β)"

Ποιός δεν θα ήθελε να είναι σε μια παρέα με τέτοιες συνήθειες;

Αλλά δεν ήταν οι γεμάτοι αγάπη και ενότητα στρατιώτες που προσέλκυαν τον κόσμο να ενωθεί στον σκοπό τους, δεν ήταν τα αγαθά που μοιράζονταν ή οι συζητίσεις τους. Ο Σωτήρας ήταν που τους έφερνε. Αυτός άγγιζε καρδιές, άλλαζε συνειδήσεις, έλεγχε τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, τους έφερνε σε επίγνωση της κατάστασής τους, και τους έδινε την λύση για την σωτηρία τους. Αυτός και μόνο Αυτός. Οι στρατιώτες του το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να μένουν στις εντολές Του, να φανερώνουν την σωστή εικόνα του χαρακτήρα Του, να δέχονται και να φροντίζουν τους νεοσύλλεκτους.

Κύριε κάνε με σαν τους πρώτους στατιώτες σου, να Σε φανερώνω στους γύρους μου, να ζω σύμφωνα με το θέλημά Σου, να έχω καρδιά γεμάτη με την αγάπη Σου. Δώσε μου ταπεινότητα, βοήθησέ με να εξαρτάμαι από Σένα.

12 Σεπ 2008

Πρόσμενε τον Κύριο, ανδρίζου

Ο Κύριος είναι φως μου και σωτηρία μου,
ποιον θα φοβηθώ;
Ο Κύριος είναι δύναμη της ζωής μου,
από ποιον θα δειλιάσω;

Ένα ζήτησα απο τον Κύριο,
αυτό και θα ζητάω,
το να κατοικώ στον οίκο του Κυρίου
όλες τις ημέρες της ζωής μου,
να θωρώ την ωραιότητα του Κυρίου,
και να επισκέπτομαι τον ναό του.
Επειδή, σε ημέρα συμφοράς
θα με κρύψει στην σκηνή του,
θα με κρύψει στον απόκρυφο τόπο της σκηνής του,
θα με υψώσει επάνω σε βράχο.

Θα θυσιάσω μέσα στη σκηνή του
θυσίες αλαλαγμού,
θα υμνώ, και θα ψαλμωδώ,
στον Κύριο.

Δίδαξέ με, Κύριε, τον δρόμο σου,
και οδήγησέ με σε ίσιον δρόμο.

Αλλοίμονο, αν δεν πίστευα να δω τα αγαθά του Κυρίου
μέσα σε γη ζωντανών ανθρώπων!

Πρόσμενε τον Κύριο,
ανδρίζου,
και ας ενδυναμωθεί η καρδιά σου,
και πρόσμενε τον Κύριο.

(από τον Ψαλμό 27)