Μία ψυχή

"Και κάθε ψυχή την κατέλαβε φόβος (σεβασμός),
και διαμέσου των αποστόλων γίνονταν πολλά τέρατα και σημεία.
Και όλοι εκείνοι που πίστευαν ήσαν μαζί,
και είχαν τα πάντα κοινά,
και πουλούσαν τα κτήματα και τα υπάρχοντά τους
και τα μοίραζαν σε όλους σύμφωνα με ότι κάθε ένας είχε ανάγκη.
Και καθημερινά έμεναν σταθερά ως μια ψυχή μέσα στο ιερό,
και έκοβαν το ψωμί σε σπίτια,
και έτρωγαν μαζί την τροφή με αγαλλίαση και απλότητα καρδιάς,
δοξολογώντας τον Θεό
(Πράξεις κεφ 2 εδ 43-47α)"

Μάλλον αισθάνομαι ντροπή.
Σίγουρα η κατάσταση τότε μεταξύ τους δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση μεταξύ των στρατιωτών σήμερα.

Ανιδιοτέλια, αγάπη, χαρά, να μοιράζονται τα υπάρχοντά τους...
Ειδικά το τελευταίο είναι πολύ δύσκολο, και στην εποχή μας παρεξηγήται.

Κύριε κάνε με σαν τους πρώτους στρατιώτες Σου...

Σταθεροί

"Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία, και στο κόψιμο του ψωμιού και στις προσευχές. (Πράξεις κεφ 2 εδ 42)"

Οι νεοσύλλεκτοι έμεναν σταθεροί στην μελέτη του εγχειριδίου και στην προτροπή των παλιών. Ήταν ενωμένοι και ξόδευαν χρόνο μαζί ενθαρύνοντας ο ένας τον άλλον. Έπερναν μέρος στην θεία κοινωνία σε ανάμνηση του Σωτήρα. Προσεύχονταν επικοινωνόντας με Αυτόν.

Μάλλον όλα τα παραπάνω λείπουν από την ζωή μου αυτή την περίοδο.

Σωτήρα μου συγχώρεσέ με που δεν είμαι αφοσιωμένος στρατιώτης. Κράτησέ με κοντά Σου. Δώσε μου την δύναμή Σου. Άλλαξέ με.