Εμπιστοσύνη

Ο λαός Ισραήλ είχε φτάσει στα όρια της γης Χαναάν. Η παρουσία του Κυρίου ήταν μαζί τους την μέρα σε μορφή νεφέλης και την νύχτα σε μορφή φλόγας. Ο Κύριος τους είχε δώσει το μάνα από τον ουρανό, τους είχε δώσει ορτύκια στην έρημο, είχε κάνει να αναβλύσει νερό από τον βράχο, είχε ανοίξει την ερυθρά θάλασσα και είχαν περάσει από μέσα.

Πριν μπουν στη γή έστειλαν κατασκόπους για να δουν πως είναι. Όταν αυτοί γύρισαν τρομοκράτησαν τον λαό αναφέροντας ότι εκεί ζούσαν πολλοί δυνατοί λαοί και ότι υπήρχαν και γίγαντες. Ο λαός τρόμαξε και αντί να εμπιστευθούν τον Κύριο άρχισαν να σκέφτονται σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική. "Και όλοι οι γιοι Ισραήλ γόγγυζαν ενάντια στον Μωυσή και στον Ααρών, και ολόκληρη η συναγωγή τους είπε: Είθε να πεθαίναμε στην γη της Αιγύπτου! Ή, ακόμα, είθε να πεθαίναμε σ' αυτή την έρημο, και γιατί ο Κύριος μας έφερε σ' αυτή τη γη, ώστε να πέσουμε με μάχαιρα, να γίνουν διαρπαγή οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας; Δεν ήταν καλύτερο σε μας να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο; Και ο ένας έλεγε στον άλλον: Ας κάνουμμε κάποιον αρχηγό, και ας επιστρέψουμε στην Αίγυπτο (Αριθμοί κεφ 14 εδ 2-4)

Πώς είναι δυνατόν
να ξεχνάω τις ευλογίες του Βασιλιά μου τόσο γρήγορα;
Πώς είναι δυνατόν
με την πρώτη δυσκολία να θέλω να τα παρατήσω;
Γιατί να θέλω να γυρίσω στον κόσμο
όταν κάθε μέρα βλέπω την παρουσία Του στην ζωή μου;

Κύριε Βασιλιά μου συγχώρησέ με για την απιστία μου. Συγχώρησέ με για την αχαριστία μου. Γέμισε την διάνοιά μου με σκέψεις αγαθές για σένα. Βοήθησέ με να θημάμαι κάθε ευλογία Σου. Φύλαξέ με από αποστασία.

Εσύ είσαι αγαθός και ελεήμον,
συγχωρείς τις ανομίες μου και με σηκώνεις,
με φέρνεις μπροστά Σου και με ευλογείς.
Απλώνεις το χέρι Σου και με οδηγείς,
με οδηγείς σε γη ευλογίας,
με οδηγείς σε υπηρεσία,
με οδηγείς σε υπακοή,
με οδηγείς σε πίστη.
Δοξασμένο το όνομά Σου,
σε Σένα ελπίζω και προσφέρω το μέλλον μου.
Πάρε την ζωή μου Κύριε,
θυσία στα πόδια Σου.
Βασιλιά και Κύριέ μου.